مواد مورد استفاده در کاربرد ایمپلنت

ایمپلنت

ماده اصلی در درمان ایمپلنت، خود ایمپلنت است. ایمپلنت معمولاً از تیتانیوم یا آلیاژ تیتانیوم ساخته می‌شود که به عنوان یک ریشه دندان مصنوعی عمل می‌کند. تیتانیوم ماده‌ای سازگار با بافت‌های بدن است و سال‌هاست که در کاربردهای ایمپلنت مورد استفاده قرار می‌گیرد. ایمپلنت در استخوان فک قرار می‌گیرد و در فرآیند بهبودی به‌طور محکم با استخوان ترکیب می‌شود.

اباتمنت

اباتمنت، قطعه‌ای است که بر روی ایمپلنت نصب شده و به عنوان اتصال برای قرار دادن پروتز عمل می‌کند. اباتمنت معمولاً از تیتانیوم یا پرسلن ساخته می‌شود. پس از نصب بر روی ایمپلنت، اباتمنت اتصال با ایمپلنت را فراهم کرده و پایه‌ای برای پروتز ایجاد می‌کند. اباتمنت به قرارگیری صحیح پروتز کمک می‌کند و علاوه بر ظاهر زیبایی، عملکرد آن را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.

مواد پروتز

پروتزهای مورد استفاده در درمان ایمپلنت جایگزین دندان‌های از دست رفته می‌شوند. ساختار پروتزها معمولاً از مواد مقاوم و زیبایی مانند پرسلن یا زیرکونیوم ساخته می‌شود. پرسلن ظاهری مشابه دندان‌های طبیعی ارائه داده و نتایج زیبایی مطلوبی فراهم می‌کند. زیرکونیوم ماده‌ای قوی است که دوام و طول عمر بالا دارد.

ابزارهای تشخیصی

در کاربرد ایمپلنت، ابزارهای تشخیصی برای برنامه‌ریزی و اجرای درمان ایمپلنت استفاده می‌شوند. این ابزارها شامل تصویربرداری رادیوگرافی دیجیتال، توموگرافی سه‌بعدی (CBCT)، پروب برای ارزیابی وضعیت لثه و دیگر ابزارهای اندازه‌گیری هستند. این ابزارها به برنامه‌ریزی صحیح درمان ایمپلنت و قرارگیری صحیح ایمپلنت کمک می‌کنند.

ابزارهای جراحی

از آنجا که کاربرد ایمپلنت یک عمل جراحی است، ابزارهای جراحی نیز استفاده می‌شوند. این ابزارها شامل وسایل قرار دادن ایمپلنت، پنس‌های جراحی، ابزارهای برش، وسایل پیچ‌گذاری و مواد بخیه هستند. این ابزارها به قرارگیری صحیح ایمپلنت و پیشرفت موفقیت‌آمیز فرآیند بهبودی کمک می‌کنند.