انواع ایمپلنت‌ها

ایمپلنت‌های تک قطعه‌ای

ایمپلنت‌های تک قطعه‌ای، ایمپلنت‌هایی هستند که بدنه ایمپلنت و اباتمنت به صورت یکپارچه هستند. در این نوع ایمپلنت، اباتمنت ثابت است و نیاز به نصب اباتمنت جداگانه ندارد. ایمپلنت‌های تک قطعه‌ای ممکن است فرآیند نصب ساده‌تری داشته باشند و در برخی موارد گزینه مناسبی باشند.

ایمپلنت‌های دو قطعه‌ای

ایمپلنت‌های دو قطعه‌ای، ایمپلنت‌هایی هستند که بدنه ایمپلنت و اباتمنت جداگانه هستند. پس از قرار دادن بدنه ایمپلنت در استخوان فک، فرآیند بهبودی آغاز می‌شود. پس از تکمیل بهبودی، اباتمنت به بدنه ایمپلنت متصل می‌شود و ترمیم انجام می‌شود. این نوع ایمپلنت‌ها انعطاف بیشتری فراهم کرده و امکان دستیابی به نتایج زیبایی و عملکردی را می‌دهند.

ایمپلنت‌های زیگوماتیک

ایمپلنت‌های زیگوماتیک، ایمپلنت‌های خاصی هستند که در بیماران با حجم ناکافی استخوان فک استفاده می‌شوند. این ایمپلنت‌ها به جای استخوان فک در استخوان‌های زیگوماتیک (استخوان‌های گونه) قرار می‌گیرند. ایمپلنت‌های زیگوماتیک در شرایطی که استخوان فک ناکافی است، امکان درمان ایمپلنت را فراهم می‌کنند.

ایمپلنت‌های آل-آن-۴

ایمپلنت‌های آل-آن-۴، یک روش ایمپلنت است که در موارد بی‌دندانی کامل استفاده می‌شود. در این روش، چهار ایمپلنت در استخوان فک بالا یا پایین قرار می‌گیرد. روی این ایمپلنت‌ها یک پروتز پل ثابت نصب می‌شود و تمام بی‌دندانی با یک ترمیم واحد برطرف می‌شود. ایمپلنت‌های آل-آن-۴ به عنوان گزینه‌ای برای درمان سریع و موثر بی‌دندانی ترجیح داده می‌شوند.

ایمپلنت‌های مینی

ایمپلنت‌های مینی، ایمپلنت‌هایی با قطر کوچکتر هستند. این ایمپلنت‌ها در شرایطی که حجم استخوان فک محدود است یا برای ترمیم‌های کوچکتر مناسب هستند، استفاده می‌شوند. ایمپلنت‌های مینی برای بهبود تثبیت پروتزهای کامل یا رفع نقص‌های تک دندان استفاده می‌شوند.